Het waren 2 fantastische dagen

Wij zijn net een paar jaar met ons bedrijf bezig als onderstaande zich voorvalt. Het is voorseizoen. Mijn beste vriend is met zijn gezin op bezoek inclusief 2 kleine kinderen. Bever heeft de slogan voor hen uitgevonden : Niet iedereen is een buitenmens maar niemand is een binnenmens. Altijd in de buitenlucht, wandelen, voetballen of wat dan ook. Maar goed, het was al snel gezellig en die avond zouden wij de BBQ aansteken.

Even na het middaguur, zo tussen 2 en 3 komt er een klein wit bestelautootje met caravan er achter het terrein oprijden. Het verbaasde mij al een klein beetje dat de auto het terrein opreed en ook direct na 10 meter stopte. Er stapte een mevrouw uit met 2 honden. So far so good. De dame was alleen, afgezien van de 2 honden, en in opperbeste stemming. Ik ben Ida (fictieve naam) en terwijl ze dat zei stak ze haar arm en hand naar mij uit met daarbij de bos sleutels, inclusief de autosleutels.

Caravan installeren

Of ik de caravan even op de plek wilde zetten. Erg veel ruimte voor discussie was er niet want ze had zich al omgedraaid om zich met de hondjes bezig te gaan houden. Nou eh…..ja hoor. Ik had werkelijk nog nooit met een caravan gereden maar reed de combi achteruit in 1 keer op de plek waar hij moest staan, nou ja, zo ongeveer dan hè. Of ik de pootjes ook even wilde uitdraaien?! Natuurlijk Ida, alles voor de gasten. Even later was het klusje geklaard en kon ik weer richting onze tuin waar de voorbereidingen voor de BBQ ondertussen waren begonnen.

Kling klong kling, onze mooie bel. Ida aan het hekje. Zeg, hij staat toch nog wel een beetje scheef. Ja? Nou, of je er dus nog even naar wilt kijken en waar mogelijk er ook iets aan wilt doen? Natuurlijk, in het begin van je jaren als “camping eigenaar” denk je nog dat je een 100% score moet halen qua klanttevredenheid. Die gedachte laat je op een bepaald moment vanzelf los…………..maar toen nog niet 😉 Ik liep mee met Ida en had “de slinger” weer ter hand genomen, maar niet nadat ik met de waterpas had gekeken aan welk pootje er gedraaid moest worden.

Caravan waterpas

Na een paar slagen gedraaid te hebben en nog even de controle te hebben gedaan zei ik : hij staat prima nu hoor, fijne middag. En weer terug naar onze tuin, want die BBQ en de vrienden hè, dat moest toch ook gaan gebeuren. Het begon richting 5 uur te gaan en dus ook borreltijd 😊 Net toen ik een flesje wilde openmaken………….. kling klong kling. De bel. Ida. Zeg, hij staat toch nog steeds een beetje scheef hoor. Ik bleef nog steeds vriendelijk lachen, maar de kenners zouden gezien hebben dat het net iets minder spontaan ging.

Weer een inspectieronde gedaan, weer de waterpas erbij en weer wat bijgesteld. Ik hoorde nu wel een apart geluid wat ik niet helemaal kon thuisbrengen, maar ja, ik heb dan ook nog nooit een caravan in mijn bezit gehad, laatst staan aan andermans caravan gezeten. Hoe dan ook, ik vond dat de caravan nu echt heel goed stond. Nou Ida, dit moet hem zijn hoor. Dankjewel enne……….. heb je toevallig ook een verlengsnoer, want dat heb ik niet mee? Tuurlijk heb ik dat voor jou Ida. En weer naar de schuur, terug met het verlengsnoer en dat was hem dan wel voor deze middag.

Verse stroom

Terug in de tuin waren onze vrienden ook inmiddels wel toe aan de welbekende “apero”. Het eerste glas was nog maar net ingeschonken of………..kling klong kling. Ik durfde bijna niet meer te raden, maar jawel, Ida. Zeg die stroom is niet goed hoor. Ik ruik iets. De stroom is niet goed? Ik heb sinds vorige week “verse stroom” aangevraagd grapte ik nog, maar ze was serieus. Goed, ik loop even mee. Het enige wat ik in de caravan rook was een oude koelkast. Ik kon haar overtuigen van het feit dat ik een nieuwe verlengkabel had gegeven en dat stroom = stroom.

Wij konden eindelijk van de BBQ gaan genieten, er werd niet meer aangebeld. Oefff. De volgende dag maakt mijn vrouw even een praatje op de camping en ook bij Ida natuurlijk. Ze had goed geslapen en zat heerlijk in een stoeltje voor de caravan, de hondjes lagen in het gras en het zonnetje scheen. Hoe mooi kan een dag op de camping zijn. Nou Ida dacht daar anders over. Ze zei : ja weet je, zo’n eekhoorn in de boom is leuk, maar die zie ik thuis ook en die ruimte hè, ik heb thuis ook zoveel ruimte in mijn tuin. Nou Ida, dan snap ik eigenlijk niet waarom je dat hele eind hebt gereden, ik zou dan lekker thuis in de tuin gaan zitten grapte mijn vrouw. Dit werd uiteraard met een grote glimlach gezegd zodat ze de humor er van in zou kunnen zien.

Het tarief

Ze moest het toch even op haar in laten werken, maar die avond kwam ze om de rekening vragen, ze zou de volgende dag weer verder trekken. Dat vonden wij een heel goed idee zonder dat hardop te zeggen natuurlijk. Snel de factuur opgemaakt voordat ze zich zou bedenken. Maar ja, ook met die factuur was toch nog iets aan de hand…….. uiteraard. De prijzen klopten niet want zij had een boekje waar prijzen in stonden die €2 per nacht lager waren. Mag ik jouw boekje even zien Ida? Ze overhandigde mij het boekje en ik zag direct : 1992. Eh Ida, je weet dat we nu in 2009 leven? Kijk, hier bij de ingang hangen netjes onze tarieven per nacht alles keurig gespecificeerd.

Ze kon er niet omheen, het klopte allemaal, maar het was wel gek en ze was het er niet mee eens. Die avond werd er niet meer aangebeld en konden wij ook rustig gaan slapen. De volgende ochtend vertrok Ida, maar niet voordat ik de pootjes moest indraaien. Ida, dat ene pootje moet je wel even naar laten kijken, want die doet het niet goed meer. Wellicht had ik hem bij het scheef zetten toch iets te ver uitgedraaid. Vanaf die dag heb ik nooit meer iemand zijn caravan aangeraakt, anders dan helpen met het op de plek “duwen”.

Ida betaalde de rekening en haalde plots iets uit haar jaszak. Ze had de vorige dag een mooi steentje gevonden, in de vorm van een hartje. Die was voor Caroline. Ze had het FANTASTISCH gehad en zou zeker nog eens terugkomen. Eens te meer werden wij bevestigd in ons denken : je vang nog steeds meer vliegen met stroop dan met azijn. Het waren 2 fantastische dagen.