Een kleine camping met rust en ruimte in Frankrijk

Groen, ruime plaatsen, lekker wandelen en fietsen, table d’hote en een kampvuur

Ja, waar vind je dat nog? Of er nu werkelijk een verschuiving plaatsvindt in “campingland” zou ik echt niet weten. Er komen met regelmaat campings waar alleen volwassenen welkom zijn. Is best wat voor te zeggen. Wij kijken elkaar soms ook wel eens als we een ongelofelijk lawaai vanaf het zwembad onze kant op horen komen. Hebben we alleen maar 80% dove kinderen op de camping?

Maar zonder dollen, wij vinden de kinderen op de camping een meer dan toegevoegde waarde. Maar eigenlijk heeft elke leeftijd wel zijn voor en nadelen. In het voorseizoen heb je weer hele leuke en “andere” gesprekken met de gepensioneerden die onderweg zijn naar Portugal en dan toch weer langer blijven hangen dan ze van te voren gedacht hebben. Tja, hoe zou dat nou komen op een camping met zeer ruime plaatsen (minimaal 250m2) en een wijds uitzicht over de heuvels aan de overkant van de rivier de Vienne?

Dan is er nog een soort van middenseizoen voor de families met nog niet schoolgaande kinderen. Die gaan nog lekker buiten het hoogseizoen met vakantie. Ook weer anders dan met de gepensioneerden. Ook zij hebben dan nog alle ruimte, kunnen genieten van de natuur en de milde temperaturen. Koken doen wij altijd, in het voorseizoen als er om gevraagd worden of we stellen het zelf voor. In het hoogseizoen zijn het de vaste dagen, maandag, woensdag en vrijdag.

Inderdaad, dat hoogseizoen, dat is natuurlijk altijd wel even aanpoten, maar ook daar hebben wij een soort van rustdag voor onszelf ingebouwd want de overige dagen zijn we druk genoeg met schoonmaak, koken, gasten ontvangen en weer uitzwaaien, gras maaien enz enz. Maar we klagen niet. De avonden bij het kampvuur zijn bijna altijd onbetaalbaar. Met of zonder sterke verhalen en met of zonder (te) veel wijn, zodra de kinderen op bed liggen komen de echte verhalen los en kunnen wijzelf ook altijd wel een duit in het bekende zakje doen.

De table d’hote avonden zijn eigenlijk een soort van verbindende factor. Er kunnen 8 “stellen” aan tafel zitten, maar er staan er 16 op de camping. Je begrijpt, zien eten doet eten, dus bij de volgende keer zitten er weer andere aan tafel en………….veel belangrijker nog, na 1 keer aan tafel “kent” iedereen elkaar en is het bekende ijs gebroken. Mensen maken spontaan praatjes en dan niet alleen bij de afwas. Ze geven elkaar tips, kinderen gaan uit logeren bij die andere tent en ouders passen op andere kinderen om zelf een rondje te kunnen fietsen.

Maar die kleine campings met veel rust en ruimte en groen om je heen, hoe vind je die nou? Lang leve Google en zoeken met de juiste termen. Maar je meot een beetje geluk hebben, het via via horen van een ander, het juiste boekje kopen, de juiste website vinden en ga zo maar door. Aan ons zal het niet liggen. Wij adverteren, schrijven blogs en zijn te vinden op de bekende socials. Wij wensen jullie allemaal een fijne en welverdiende vakantie toe op een kleine camping met veel rust en ruimte. Misschien wel Le Petit Mas d’ile.