Doe even leuk

Tijdschrift wining & dining

We schrijven 2009. Het is ons 3^e seizoen met camping & gîtes Le Petit Mas d’ile. Elke winter weer klappen we er vol in met renovaties en verbeteringen aan ons mooie bedrijf. We leren elke dag, zowel qua materialen, hoe te bouwen, schilderen, koken, maar ook hoe om te gaan met mensen en de Fransen in het bijzonder. Blijft toch een apart volkje. Maar zijn wij Nederlanders dat ook niet in de ogen van de Fransen? Neem alleen al ons ontbijt. Een Fransman is in de regel snel klaar. Een kop koffie en een croissant, die je dan wel weer in de koffie doopt. Zeggen wij dan dat we een baguette gaan halen, er stukjes van snijden, doormidden snijden, boter er op en dan het liefst hagelslag. Moet je ze dan eens zien kijken.

Maar met de lunch en het avondeten gaat dat idem dito. De lunch is voor de gemiddelde Fransman de belangrijkste maaltijd. Wellicht ook 1 van de redenen waarom ze, normaliter, 2 uur middagpauze hebben. De middenstand is ook nog altijd gesloten tussen 12 en 2. Het avondeten wordt dan vaak weer afgedaan met een soepje en een stukje brood. Bij ons is dat dus eigenlijk weer precies omgekeerd. En dan hebben we het helemaal nog niet over de drank. Iedereen kent het beeld van “de oude mannetjes” die in de (vroege) ochtend al aan de bar staan met hun eerste glaasje rosé.

Limousin

Maar goed, ons 3^e seizoen dus. In de mail verschijnt opeens een bericht van een journaliste, zo bleek later, die wel hele specifieke vragen stelde. De eerste vraag was of er Limousinvlees te koop was om vervolgens te vragen naar de Magret de canard, de mosselen, oesters en zelfs de Pineau de Charente was haar niet onbekend. Nu waren wij gelukkig al sinds onze aankomst in Frankrijk met deze producten vertrouwd geraakt. Mijn vrouw had zich in 2 jaar al opgewerkt tot specialist in het bakken van de perfecte magret de canard. In de kelder hadden wij ondertussen ons eigen voorraadje Pineau opgebouwd en de Limousin koeien? Tja, die staan bij onze buurman in de wei.

Enfin, ik kon haar bevredigende antwoorden geven en ze boekte iets van 16 of 17 dagen. Ze zou alleen komen met haar dochter, met de trein. De auto was te klein voor de kampeeruitrusting en hun 3-en. Oftewel, haar vriend kwam vooruit gereden met de auto. Ondertussen had zij me verteld dat ze bezig was met een artikel voor het blad “Wining & Dining” wat zou gaan over bovengenoemde producten. Helemaal goed natuurlijk.

Table d’hôte

De zomervakantie brak aan en op de bevestigde dag kwam “haar vriend” aangereden met een rode VW Polo. Inderdaad volgestouwd met de kampeeruitrusting en alle andere vakantiespullen. Hij was te vroeg om de andere twee van het station te halen en wij zaten net aan de lunch. Of hij ook een broodje wilde? Gezellig met z’n 3-en gegeten en ondertussen vragend wat hij deed in het dagelijks leven? Welnu, hij was een sommelier in een toprestaurant in Amsterdam. Wij verslikten ons bijna, want de lat werd nu wel erg hoog gelegd. Een soort “keukenproef” voor een artikel in een vooraanstaand blad om het even af te toppen met een sommelier die de wijn aan onze tafel komt proeven.

De eerste table d’hôte van hun vakantie zaten ze, uiteraard, meteen aan tafel. Een paar dagen er voor had ik ze al bij de tent zien zitten met, precies, oesters en uiteraard een perfect wit wijntje erbij. Wij begonnen ons een beetje zorgen te maken over wat wij op tafel zouden zetten en dus ging ik eens voorzichtig informeren of de verwachtingen niet een beetje bijgesteld moesten worden? Nou, die angst werd snel bij ons weggehaald want er waren geen verwachtingen. Zij zouden eten en drinken wat wij op tafel zouden zetten en dat artikel kwam er evengoed wel. Zo gezegd zo gedaan. Uiteraard aten we die avond o.a. magret de canard en hadden wij onze standaard rode wijn op tafel.

Topwijn

De avond was zeer amusant, iedereen genoot van het eten en het was heerlijk weer. Op een bepaald moment was de wijn op en dus ging ik terug naar de keuken om bij te vullen. De avond vorderde en het dessert kwam op tafel en………..de wijn was weer op. De sommelier vroeg om nog een karaf. Uiteraard geen probleem. Tijdens de afsluitende koffie vroeg ik hem en zijn vriendin of alles naar wens was geweest en het was top. En de wijn vroeg? Daar moet je nooit meer iets aan veranderen, zei hij. Die is perfect bij vlees en vis en bij warm en koud eten. Uiteraard wist hij welke wijn het was, en dat was goed.

Wat wij altijd geroepen hebben werd die avond weer bevestigd. Heb geloof in je eigen kunnen en je komt letterlijk een heel eind. Uiteraard ben ik gezegend met een vrouw die goed kan koken en het ook nog eens heel leuk vindt. Samen met de gasten heb je dan bijna alle ingrediënten bij elkaar voor een topavond. De enkele keer dat het dreigt stil te vallen of dat het langer in de keuken duurt, zegt ze tegen mij : doe even leuk!