Café du Sport

Welk dorp heeft er niet zo’n café? De bekende Franse barretjes, gezellig TL licht aan het plafond, een meestal lange toog waar in de vroege ochtend een deel van de lokale bevolking het eerste glaasje al nuttigt. Zelf kwam ik op 17 jarige leeftijd in aanraking met dit fenomeen in Frankrijk, alleen dan niet om rosé te drinken maar om een heerlijke koffie te bestellen en op vaak het aanwezige terras in de ochtendzon onze net gekochte verse croissants en pains aux raisins te nuttigen. Ja, dat kan en mag in Frankrijk, je eigen broodje meenemen en op een terras opeten, zolang je maar “iets” bestelt op het terras.

Het werd een ritueel wat elke vakantie weer werd herhaald, heerlijk. Je leert zo ook een beetje wat er zoal gebeurt bij een bar en op welke tijdstippen. Ik kon toen niet vermoeden dat ik jaren later zelf nog eens in een bar zou staan en weer nieuwe vrienden en kennissen op zou doen. In het dorp waar wij neerstreken had de eigenaar van HET restaurant een bijbaantje als burgemeester. Inderdaad een bijbaantje want ons dorp kende toen nog geen 100 inwoners en ondertussen horen we bij het naast gelegen stadje met 3000 inwoners en dus is de functie van onze burgemeester komen te vervallen.

Amsterdamse kroeg

Iedereen die wel eens naar Frankrijk is geweest en in zo’n kroegje heeft gestaan kent wel het gemoedelijke gevoel van die plek. Als gezegd, de lange toog, vaak een grote spiegel als achterwand en de onmisbare rij aan siroopflessen die voor alles en nog wat worden gebruikt. De meest bekende is wellicht nog sirop de menthe en de pamplemousse. Die laatste wordt nog wel eens aan een glaasje rosé toegevoegd, dan kan je meer drinken voordat je aan de limiet zit…………als dat er hier al toe doet.

Hoe dan ook, die sfeer, daar wil ik het even over hebben. Want ook in Nederland kennen we natuurlijk de diverse kroegen. Als je bekend bent in Amsterdam en wel eens een vrijdag of zaterdagavond in The Old Bell bent geweest of in Bolle Jan, dan weet je meteen wat ik bedoel. En zo zijn er in alle steden natuurlijk in Nederland vele soorten kroegen, maar ze hebben allemaal 1 ding gemeen : je komt er voor de gezelligheid en, als je er voor open staat, om andere mensen te ontmoeten.

Taalgebruik Facebook

Opeens vroeg ik mij toen af, hebben jullie ook ooit wel eens een gesprek aangeknoopt aan de bar of aan een tafeltje, of wellicht gewoon staand in een groepje met een andere bezoeker die je totaal niet kende? Je herkent dit vast wel, je gaat een kroeg binnen met een vriend of vriendin en je staat naast iemand of een groepje, vangt een deel van een gesprek op en voor je het weet sta je gezellig met elkaar te praten. Ja toch? Gewoon omdat het leuk is, van gedachten wisselen en praten over alledaagse dingen. Het is mij meer dan eens overkomen en het kan haast niet anders dat iedereen die dit leest ook wel eens met een wildvreemde heeft staan praten in een kroeg.

Voor hen die op Facebook actief zijn, vinden jullie het dan ook niet frappant hoe er op wildvreemden gereageerd wordt? Zouden e dat ook doen als ze elkaar net ontmoet hadden in de kroeg? Iedereen kent wel die felle discussie waarbij de scheldwoorden niet van de lucht zijn. Afijn, in een kroeg gebeurt dat niet, alhoewel daar, zeker in Frankrijk, de tegenstellingen ook aanwezig zijn, neem alleen maar het feit of je qua politie links of rechts georienteerd bent. De “linksen” komen en campagne echt niet in de kroeg van die rechtsen.

Sterke verhalen

Dat er hilarische dingen gebeuren in een kroeg laat zich wel raden natuurlijk. Altijd leuk om met de echte oude Franse “baasjes” te praten over vroeger. Als bekend weet een mens van “vroeger” het meest, over wat je gisteren gegeten hebt moet je altijd even nadenken. Mij intrigeerde altijd een groot stuk steen, deel van een pijler van een brug, langs de kant van de weg. Nooit geweten wat het was, totdat ik dus “dat mannetje” sprak en die wist mij te vertellen “c’est le model”. Begreep het nog niet helemaal, maar ooit hadden ze kennelijk een model gemaakt van hoe de pijlers van onze brug er uit moesten gaan zien. Daarna laat je dat natuurlijk gewoon staan.

Een andere sage die nog steeds wordt verteld is die van de leerlooiers familie Pressac. Toen Auguste Pressac overleed, zo gaat het verhaal, werd hij zittend op een stoel met een glas wijn in de hand in de tombe geplaatst. De tombe die op het grondgebied staat van St Radegonde maar aan St Germain de Confolens werd geschonken. De tombe zou moeten begroeien met planten en bloemen zodat, wanneer de meisjes bloemen zouden komen plukken, Auguste Pressac een mooi “uitzicht” had op de onderkant van de dames. Van de kist, waarvan gezegd werd dat die onder aan de trap als aardappelopslag werd gebruikt, is nooit enig spoor gevonden.

Zo zie je maar, een kroeg is ook een plek voor de echte mooie verhalen.