Jagen in Frankrijk

Zo oud als de mensheid zelf. Jagen. Iedereen heeft op school wel geleerd over de oermens, neanderthaler of welke populatie dan ook. Eén ding hadden ze allemaal gemeen : er moest gejaagd worden om te kunnen overleven. Van de huiden werden diverse gebruiksvoorwerpen gemaakt en uiteraard werd het vlees gegeten. Hoe anders is de jacht van tegenwoordig. Recent nog op tv bij Zembla de documentaire over het “gedrag” van ons Koningshuis en de aangepaste regeltjes, speciaal voor hen.

Aan dat onderwerp ga ik overigens nu mijn vingers niet branden. In Frankrijk is de jacht een heel ander verhaal. In september staan ze allemaal al weer te trappelen. En wie zijn die “ze”? Welnu, in Frankrijk heeft ruim 1 miljoen mensen een jachtvergunning en het zal jullie niet verbazen dat dit over het algemeen de mannen zijn. Overigens, als je een Nederlandse jachtvergunning hebt……..die is in Frankrijk niet geldig en je komt als buitenlander bijna niet aan een Franse vergunning, zou je er al eentje willen bemachtigen.

Ongelukken met jagen

De traditie van jagen gaat over van vader op zoon. Vanaf 18 jaar mogen ze op gaan voor hun eigen vergunning. Als gezegd, in september begint, voor hen, het feest. Op diverse plekken zie je dan weer de bekende kleine witte bestelautootjes langs de kant van de weg staan. Overal zie je mannen met een fluo geel dan wel oranje hesje staan. De honden zijn meestal tot in de wijde omtrek te horen. Over het algemeen wordt er een drijfjacht gehouden. Honden drijven het wild een bepaald deel van het gebied in, de jagers stellen zich strategisch op en bij een “visual” wordt er geschoten.

Niet zelden gaat het ook fout. Vooral in het begin van het seizoen. Ze hebben allemaal lang moeten wachten tot ze weer mochten en gaan dan ook vol adrenaline naar buiten. Beroemd verhaal is dat van de twee broers die zich op een bepaald moment opsplitsten. Toen er iets bewoog in het struikgewas schoot de ene broer………….de andere dood. Elk jaar weer staan er al dan niet dodelijke schiet incidenten in de krant. Wij kunnen het ons niet voorstellen, maar het is helaas werkelijkheid.

De bordjes in Frankrijk

Toch zijn er al veel regels aangescherpt om de veiligheid te vergroten, ook voor de niets (?) vermoedende passant die het jachtgebied doorkruist. Zo moeten de jagers op de toegangswegen een bord plaatsen “Chasse en cours” wat zoveel betekent als : er wordt hier nu gejaagd. Als ik in deze periode op de mountainbike zit draag ik zelden groene, bruine of zwarte kleding 😊 Ook zijn de jagers dus verplicht om de gele of oranje hesjes te dragen. Daarnaast wordt er ook overal diverse signalering aangebracht.

Werkelijk overal waar je het platteland van Frankrijk doorkruist zie je de bekende rood-witte bordjes met teksten als “Réserve de Chasse” of “Chasse Gardée” en ook “Chasse interdite”. Die eerste betekent dat het gaat om een omheind gebied, een reservaat, en daar mag niet gejaagd worden. De Chasse Garde is juist het tegenovergestelde, zijnde een gebied wat bestemd is voor “besloten jacht”, ook meestal omheind, hoe groot ook. De laatste spreekt voor zich, die wordt vooral gebruikt om privéterrein af te schermen voor de (ongewenste) jacht.

Eind goed al goed

Tja, het jagen in Frankrijk is niet alleen een hobby maar ook zeker een levensstijl. Er wordt altijd heel vroeg begonnen, al was het al vanwege de gezamenlijke “casse croute”. Een eenvoudige maaltijd die ze met z’n allen nuttigen. Na de jacht volgt dan de uitgebreide maaltijd met uiteraard een goed glas wijn. Hoe kan het ook anders zouden we bijna zeggen. Maar aan alles komt een eind en zo ook aan een jachtseizoen. Eind maart is het officieel uit met de pret en gaan de wapens weer achter slot en grendel en kunnen we weer zonder over de kleur van je kleding na te denken de bossen in.