It kin net…..

…..voor het 22e jaar horen we weer die zin. Mijn gedachten dwalen even af naar 1986. Ik kon toen op een kaart van iemand anders meedoen met de 11 stedentocht, iets wat nu niet meer kan. Een waanzinnige ervaring waar ik bijna alles nog van weet. De start, Sloten, Sneek enz enz. het feest in Franeker, het bruggetje van Bartlehiem en de fantastisch verlichte arena in Dokkum en uiteraard een half uur eerder finishen dan WA van Buuren.

Hoe anders is dat in Frankrijk. Zodra er op plassen of meertjes een laag je ijs ligt staan er meteen overal bordjes :

verboden te betreden. Ze zijn als de dood voor ongelukken en verklaren dan ook al die Nederlanders voor gek. Nu hebben wij dit jaar niet 1 echte ijsdag gehad, dus dit jaar kwamen wij ook niet in de verleiding.

Er moest hout komen voor de kachel. Zelf zagen in het bos van vrienden, op een helling, dat dan weer wel. Een paar dagen lang een goede workout gedaan, hahaha, want het gezaagde hout moet ook weer de helling op naar de aanhanger achter de trekker. En dan thuis weer uitladen en opstapelen in de schuur om vervolgens het hout weer in delen van de schuur naar het huis te brengen. Zoals er altijd wordt gezegd : van hout heb je het wel 4 keer warm.

Het levert dan wel weer heerlijke warmte op en prachtige plaatjes, met een kat snorrend voor de kachel, vlammen die zich kronkelend een weg omhoog vinden, een mand met grote blokken naast de kachel en dan in de middag een mooi rood wijntje en een boek erbij. Zoals de schrijver Peter Schoenmaker ooit schreef : Een camping en Chambre d’Hôte, begin er niet aan, jullie hebben ons toch!